De Jongens van Bol

Steek van deze Week - Nummer 46

Ouderen en asielzoekers, oprotten

Elk maatschappelijk probleem willen oplossen is als het bestrijden van virussen: dweilen met de kraan open, want elke oplossing legt een ander probleem bloot. Dat weerhoudt columniste Marianne Zwagerman er niet van om er nieuwe bij te maken. Ze werkt voor de Telegraaf, volkskrant bij uitstek, en ze leeft van de rottigheid die ze zelf creëert.

Zo meende ze in 2020, toen het coronavirus relatief veel slachtoffers onder ouderen maakte, dat het onzin was om jongere mensen te verplichten thuis te blijven. Daar hoefden mensen “in de bloei van hun leven toch niet alles voor op te offeren?” Ouderen waren “dor hout” dat wel wat eerder gekapt kon worden.

Diezelfde ouderen zijn volgens haar ook verantwoordelijk voor de stijging van de woningnood, want “oude mensen die grote huizen bezet houden zijn tegenwoordig een enorm maatschappelijk probleem.’’ Geen moment komt het bij haar op dat niet ouderen en asielzoekers de oorzaak zijn van de woningnood sinds 1945, maar de ondernemers die al 79 jaar te weinig huizen bouwen. Maar bouwen doen ze niet, omdat er dan geen schaarste meer is en omdat dan hun geliefde wet van vraag en aanbod in de war komt, voor zover je dat tenminste een wet mag noemen en geen theorie die je bijstelt als hij niet klopt met de praktijk.

Ze had haar lezers natuurlijk ook kunnen vragen waarom het belang van ondernemers bij schaarste groter is dan het belang van honderdduizenden mensen bij fatsoenlijk wonen. Ook had ze zich eens kunnen afvragen, wat de PVV gaat doen als de woningnood en het asielprobleem zijn opgelost. Wat dan? Geen nood, in Wilders’ ijskast liggen nog problemen genoeg, een kolfje naar de hand van Marianne. En nu maar hopen dat ze niet de leeftijd gaat bereiken waarop ze zelf een maatschappelijk probleem gaat worden.