De Jongens van Bol

Steek van de Week - Nummer 1

De leugen van de eigen keuze

Op dit moment telt Nederland, het op drie na rijkste land ter wereld, 800.000 mensen die arm zijn. Arm is volgens het Centraal Plan Bureau iedereen die als alleenstaande hooguit 1508 euro per maand verdient. De kans is groot dat het aantal armen volgend jaar oploopt tot een miljoen mensen, burgers van Nederland.

Ik geloof niet dat er veel mensen zijn die blij zijn met dit gegeven, maar we doen er ook niet veel aan, omdat we massaal zijn gaan geloven dat armoede of rijkdom een kwestie is van keuzes maken. We zijn immers de regisseur van ons eigen leven? Laat me niet lachen. Heb je je eigen ouders gekozen? Je eigen basisschool? Bepaal je zelf of je aanleg hebt voor hartfalen? Bepaal jij wat Poetin doet of hoe de research naar de kunstmatige intelligentie verloopt? Nee toch?

Het zijn, vermoed ik, vooral de rijken die volhouden dat de armen hun situatie hebben te wijten aan zichzelf en hun slechte keuzes. Want als ze zelf pech hebben is dat altijd te wijten aan anderen of aan ‘de omstandigheden’, maar nooit aan henzelf. Zij hebben de juiste keuzes gemaakt en armen zijn arm omdat ze dat niet doen.
Het voordeel van dit standpunt is dat je je dan geen zak hoeft aan te trekken van anderen. Het nare is dat het lied van de eigen keuze en de eigen verantwoordelijkheid gemeengoed is geworden, niet alleen bij de rijke mensen die goed voor zichzelf zorgen, maar ook bij arme mensen die dat niet kunnen, om welke reden dan ook. Ze moeten het doen met de tienduizenden coaches die hen verzekeren dat ze de regie over hun eigen leven hebben. Hoeveel mensen moet nog arm worden voor ze beseffen dat “eigen keuze” een leugen is?

Steek van de Week - Nummer 2

Meten met twee maten

Iedereen is gelijk voor de wet, maar de een meer dan de ander.

Dat blijkt uit twee recente krantenberichten. Het ene, in het Eindhovens Dagblad van 25 juli j.l., meldde dat een Eindhovens
“bijstandsechtpaar,” dat leeft van 1424 euro per maand, 11.000 euro terug moet betalen aan de Sociale Dienst, plus een boete van 900 euro. Dat moet van de rechter omdat ze de dienst niet hadden verteld dat ze 420 euro per maand extra kregen van hun kinderen.

De rijken doen dat anders. Die frauderen niet maar ontwijken belasting. Dat brengt me op het tweede bericht dat op 26 juli te lezen was in NRC Handelsblad. Daarin stond dat de overheden wereldwijd jaarlijks 472 miljard euro schade lijden door belastingontwijking en dat 171 miljard daarvan voor rekening komt van rijke individuen. Het bedrijfsleven is goed voor de resterende 301 miljard.

In dat bedrag heeft ons “gave landje” een aandeel van 17 procent. Dat betekent dat rijke mensen en bedrijven 51 miljard aan de Nederlandse belastingdienst onthouden.

Ook uitkeringstrekkers die zich niet aan de wet houden kosten de gemeenschap geld, 150 miljoen euro. Dat is veel geld, maar wel
een lachertje, een schijntje, vergeleken met de 51 miljard die onze gefortuneerde landgenoten de belastingdienst door de neus boren.

De overeenkomst tussen beide groepen is dat ze de gemeenschap schaden. Het verschil is dat de ene groep behandeld wordt met de coulance die hoort bij de heiligverklaring van wat de vrije markt heet
en dat de andere vervolgd wordt met het fanatisme dat eigen is aan de permanente verkettering van hen die verdacht worden van uitkeringsfraude. Dat heet meten met twee maten.

Ik hoop dat de kinderen van het Eindhovense bijstandsechtpaar in kwestie hun ouders blijven bijstaan.

Hoe dat moet, zonder met de rechter in aanraking te komen, kunnen ze leren van hun landgenoten die de wet gebruiken om 51 miljard euro per jaar aan de gemeenschap te onttrekken.

Steek van de Week - Nummer 3

Uitwerpselen

Als je iets maar vaak en hard genoeg roept wordt het vanzelf waar.

En of het nou echt waar is of niet doet niet ter zake want het doel is het publiek in verwarring te brengen. Daarom luidt het credo van Steve Bannon, Amerikaans politiek strateeg en vader van nieuwrechts: “Stop ze vol met stront.” Met ‘ze’ bedoelde hij niet de Democraten maar de media.

Dusdoende zijn Bannon en zijn tovenaarsleerling, vernoemd naar een stripfiguur van Disney, erin geslaagd om Joseph Goebbels naar de kroon te steken. Het dondert niet of je de zaak willens en wetens verdraait, onzin verkoopt, of meent wat je zegt, als het maar luid en duidelijk overkomt. In die zin heeft Maximilian Krah, lijsttrekker van de Alternative für Deutschland en lid van het Europese Parlement, veel geleerd van Bannon.

Krah’s laatste bijdrage aan het publieke debat bijvoorbeeld is dat “echte mannen rechts zijn.” Is dat nou zo erg, zo’n uitspraak ???

Niet als je onzin normaal vindt. Wel als je weet dat Krah als advocaat bisschop Richard Williamson verdedigt, de Britse zielenherder, die de Holocaust ontkent. Ook is zeker dat je Krah serieus moet nemen, als je weet dat hij een reserve politiemacht wil formeren, bestaande uit leden van schietverenigingen en jagers.

Wie gaat nieuwrechtse politici eraan herinneren dat het nog maar 90 jaar is geleden dat Hermann Göring de Hilfspolizei oprichtte bestaande uit leden van de SS, SA en Stahlhelm en dat uit hun gelederen de bewakers van de concentratiekampen werden gerekruteerd ??? Of moeten we ervanuit gaan dat Krah en zijn geestverwanten die kennis met opzet negeren ???

Nee, het is geen natuurwet dat de geschiedenis zich herhaalt. Maar het is wel zeker dat we in de uitwerpselen van veel nieuwrechtse politici variaties horen op thema’s uit een pikzwart verleden:

Intolerantie, Vreemdelingenhaat en het Recht van de Sterkste.

Steek van de Week - Nummer 4

Je moerstaal

Eigen volk eerst is muziek in de oren van de halve en hele populisten die het publieke debat domineren. Eigen dit, eigen dat, als het maar eigen is. Want het eigene is god en de populist is zijn profeet.

Het is waar, we klampen ons graag vast aan wat we hebben, aan wat ‘eigen’ is, bijvoorbeeld de eigen taal. Want als iets het toppunt van eigen is, dan is dat wel de taal die je opzuigt, samen met de melk van je moeder. Je moerstaal, eigener kun je het niet krijgen. Je zou dus denken dat we er alles aan doen om die te koesteren.

Maar dat doen we niet.

Wat we wel doen is dit.
We leren onze kinderen dat lezen een trucje is dat bestaat uit het opsporen van signaalwoorden. We halveren de bibliotheken. En we geven onze studenten in het hoger onderwijs college in het Engels.

Zouden ze het dan beter begrijpen ??? Ik denk het niet. En toch is het Engels de onderwijstaal in 28 procent van de bacheloropleidingen en in 77 procent van de universitaire masteropleidingen, blijkt uit onderzoek van de Universiteit van Utrecht. En dat terwijl het aandeel van buitenlandse studenten in Nederland 25 procent is.
Dat betekent dat de resterende driekwart studenten, de Nederlandssprekenden, in het Engels les krijgen van Nederlandse docenten voor wie Engels bijna altijd de tweede taal is.

En dan heb ik het nog niet gehad over de Engelstalige tirannie in het dagelijks leven. Alles is beter dan je moerstaal, lijkt het. Waarom ???

Ik denk om te laten zien dat je erbij hoort.
Dat je daarmee juist het meeste eigene dat je hebt, je eigen taal, het sterkste bindmiddel van de samenleving, weggeeft, daarover hoor je op zijn hoogst de populist die denkt dat eigen volk hetzelfde is als eigen taal.

Steek van de Week- Nummer 5

Dwangbuis

Het leven van jongeren lijkt me geen pretje. Dat vinden ze zelf ook, want volgens het CBS is zelfmoord de meest voorkomende doodsoorzaak bij jongeren tot 30 jaar. En het aantal jongeren die overlijden aan zelfmoord groeit al sinds 2012.

Nou kunnen we er ons van afmaken met de dooddoener dat jongeren tegenwoordig te veel in de watten worden gelegd en dat ze zich wel heel snel gekwetst voelen, of het nu is omdat ze zich ‘onveilig’ voelen door vragen van de docent of omdat ze te veel prestatiedruk ervaren. De oplossing zou dan zijn dat jongeren maar eens wat ‘flinker’ moeten worden.

Moderne psychiaters als Richard Friedman vinden zelfs dat je emoties kunt trainen als spieren. Hij gelooft ook niet dat “blootstelling aan pijn nadelig kan zijn” voor zijn patiënten.

Een psychiater die pijn met pijn wil bestrijden ???

Ik zou maken dat ik wegkwam.

Afgezien daarvan is het maar de vraag of het eerlijk is om de jongeren individueel verantwoordelijk te maken voor hun gevoelens en hen aan te bevelen maar eens wat flinker te worden.

Ook is het niet zeker of we de verklaring voor zelfmoord door jongeren moeten zoeken in externe omstandigheden als de oorlog in Europa, 2000 km verderop, de gevolgen van de klimaatverandering, of de soms funeste invloed van oude en nieuwe media.

Immers, oorlog en ellende zijn van alle tijden.

Maar waar moeten we de oorzaak voor zelfmoord als doodsoorzaak nummer één dan wel zoeken ??? Ik denk dat we die vooral terug kunnen vinden in onze manier van leven die bepaald wordt door de dwangmatige jacht op meer, hoger en beter. Onze jongeren worden niet in de watten gelegd maar voelen zich in een dwangbuis gestopt, met hulp van een psychiater die pijn met pijn bestrijdt.

Wie zou daar niet bang en depressief van worden ???

Steek van de Week - Nummer 6

Eigen been eerst

Mensen met idealen zijn kwetsbaar, omdat het hun persoonlijk wordt kwalijk genomen dat idealen per definitie afwijken van wat hun critici zien als realiteit. Daarom mag het niemand verbazen dat de Telegraaf de eerste was die Frans Timmermans onder vuur heeft genomen, want de bestaansreden van het blad bestaat uit het affakkelen van alles wat het als ‘links’ ziet.

Dat is al zo sinds het in de oorlogsjaren de spreekbuis werd van de Reichskommissar für die besetzten niederländischen Gebiete,

Arthur Seyss-Inquart. Getrouw aan die traditie was het blad er als de kippen bij om te wijzen op het verschil tussen Timmermans’ ideaal van minder ongelijkheid en de realiteit van een man die goed voor zichzelf kan zorgen.

Nu is de Telegraaf niet meer wat het geweest is, want de oplage is sinds 2000 gehalveerd. Maar geen nood. Sociale media en programma’s genoeg die de fakkel willen overnemen en behagen scheppen in het verguizen van links, het kruipen voor rechts en het verheerlijken van alles wat volks is.

Ze worden aangevoerd door de makers van TV programma Vandaag Inside die nog beter voor zichzelf zorgen dan Timmermans onder het mom van ‘normaal’ doen. Maar wat is er normaal aan hun jaarsalarissen van 1,2 tot 1,4 miljoen euro ???

Afgezien daarvan vraag ik me af bij welke inkomenshoogte je recht hebt om te pleiten voor minder ongelijkheid. Moet je dan net zo weinig gaan verdienen als degenen voor wie je het opneemt ??? Kun je iemand die een been mist pas helpen als je eerst je eigen been afzaagt ??? Gemeten naar dat criterium zouden de miljonairs van VI in ieder geval hun grote waffel moeten houden. Maar dat doen ze niet, want bij gebrek aan beter hebben ze maar één ideaal:

Hoe hoger de kijkcijfers, des te hoger mijn inkomen.