Ruud Snel
Vers van de Pers
Wat is er binnen gekomen op onze redactie ???
Absorberen aangeraden !!!
!!! Reacties worden op prijs gesteld !!!
Vers van de Pers
Herman Frijlink
Palestijnen en Filistijnen
Op Facebook circuleert een kaartje van Engeland toen het bezet was door de Romeinen. In het bijschrift wordt gevraagd ons voor te stellen hoe het zou zijn als de Italianen het huidige Engeland zouden bezetten en de bewoners zouden verjagen. Want zo zouden we ons dan kunnen indenken hoe de Palestijnen zich nu in Israël voelen.
Als ik zo iets kon verzinnen, zou ik solliciteren bij Poetin, want het is pure propaganda en voldoet volledig aan de omschrijving die Jowet en O’Donnell ervan geven in hun boek ‘Propaganda and Persuasion’: “Propaganda is een weloverwogen poging tot manipuleren.”
Je zou evengoed, en met meer recht van spreken, een kaartje kunnen maken van het Middellandse Zee gebied en Europa, met daarop alle plaatsen waar Joden werden mishandeld, verjaagd en vermoord, van 38 n. C. in Alexandrië tot 7 oktober 2023 toen Hamas, Arabisch voor ‘fanatisme’, 1200 joden om zeep hielp, gevolgd door de moorddadige reactie van de Israëlische regering. Ook die reactie was gepland, zei Hamasleider Khalil al Hayya in de New York Times van 9 november 2023.
De vergelijking met Romeins Engeland is des te vreemder omdat de Islam leert dat de geschiedenis begint bij Mohammed en dat wat daaraan voorafgaat niet bestaat, ongeveer zoals orthodoxe christenen alles afwijzen wat niet overeenstemt met wat in de Bijbel staat. Het kaartje verwijst dus naar een historie die er niet is, behalve als het publicitair beter uitkomt. Maar daar moet je toch mee uitkijken.
Zo is de naam Palestina bedacht door de Romeinen, nadat ze alle joden uit hun land hadden verjaagd en verbannen, onder andere naar Alexandrië. Ze verwezen daarmee naar de Filistijnen, de aartsvijanden van het oude Israël, die Gaza al bewoonden voordat de Israëlieten het veroverden.
Maar ja, geschiedenis van voor Mohammed bestaat niet.
BTW, de stikstof van de cultuur
“Geen verhoging van BTW, je belast heel Nederland ermee.” Dat klopt, behalve dan dat die verhoging de minima maximaal treft. Dat betekent niet alleen minachting voor de slechtst bedeelden, maar ook voor de waarde van kunst en cultuur. Het mes snijdt aan twee kanten. Maar ooit was dat anders.
Toen ik in 1975 beleidsambtenaar culturele zaken van de gemeente Eindhoven werd, was ik in de wolken. Die vreugde duurde niet lang, want het ging veel over geld en weinig over kunst en cultuur, tenzij in ambtelijk jargon, dat niemand begreep. Mij werd zelfs verweten dat mijn nota’s te duidelijk waren.
De bedoelingen waren goed, hoor, daar niet van, maar die botsten hard met de praktijk. Het was in de tijd dat het volk nog verheven diende te worden met cultuur, bijvoorbeeld met een strijkkwartet in het buurthuis. Daar was subsidie voor. Alleen, dat wilde het volk niet. Dat wilde een bandje dat de boel op stelten zette.
Sindsdien weet ik dat subsidiëring van kunst en cultuur een kwestie is van tegen de stroom in roeien, zeker als je te maken krijgt met politici die het volk op een voetstuk hebben gezet. Hun eeuwige vraag is daarom: wat heb je eraan? Het antwoord daarop bleef nogal eens uit, totdat iemand op het idee kwam om te wijzen op de economische betekenis van kunst en cultuur. Zinloos, want dat is hetzelfde als wijzen op de economische waarde van de natuur, met dit verschil dat die meer stikstof produceert, naarmate de economie groeit.
Maar veel verschilt het niet, want ook kunst en cultuur komen in het nauw, als de waarde ervan uitsluitend in economische termen wordt uitgedrukt. Verhoging van de BTW is dus de stikstof van de cultuur. Je kunt het ook Buitengewoon Toegevoegd Wanbeleid noemen.
De straat regeert
“Met een steen in het hart” besloot het Concertgebouw om twee optredens van het Israëlisch Jerusalemkwartet af te gelasten uit angst voor verstoring door pro-Palestijnse activisten. Oude tijden herleven. Pas na felle kritiek liet het Concertgebouw de optredens toch maar doorgaan.
Niet of wel optreden, beide besluiten werden bepaald door angst voor het publiek en niet door muzikale overwegingen. Niet de staat maar de straat regeert. Dat is misschien wel van alle tijden, maar daarmee niet minder riskant. Want het publiek, de meute, de massa, de straat, is als een peuter die zijn zin niet krijgt. Vind je het goed dat hij de strooppot omkeert op tafel, dan wil hij er de keer daarop ook de hagelslag doorroeren.
Dat is wat ik in de politiek heb zien gebeuren in mijn werk als journalist en tekstschrijver, o.a. voor politici: grenzeloos toegeven aan wat het publiek maar vraagt, passend in de tijdgeest van antiautoritair gedrag. Nee verkopen was er niet bij. Die tijdgeest veranderde in de jaren tachtig. De overheid werd een bedrijf dat producten maakte waarmee ze consumenten tevreden moest stellen. Een heilloze aanpak, want ook deze verandering werkte de ‘verkleutering’ van het publiek in de hand, met als gevolg dat we gewend zijn geraakt aan het principe: wie de grootste muil heeft, wordt het snelst en het beste geholpen, desnoods door zichzelf tot slachtoffer te maken, want dat werkt ook.
Dus, wanneer je als agrarische miljonair je zin niet krijgt, pak je je trekker en spuit alles wat je tegenkomt onder de stront. Je kunt ook, gekleed in laf zwart, ammoniak naar de politie gooien. En als je te netjes bent voor openlijke geweldpleging, huur je een roedel fiscaal juristen en naai je de fiscus waar hij bij staat, allemaal zonder gewetenswroeging en met een hart van steen.
AI parasiteert op andermans werk
Taalmanipulatie is van alle tijden. George Orwell heeft er met ‘1984’ een boek over vol geschreven in 1949, geïnspireerd door de taal van twee totalitaire ideologieën. Sindsdien is het er niet beter op geworden, dankzij de groei en bloei van sociale media, het eldorado voor van haat vervulde burgers baantjes en politici die garen spinnen bij hun misnoegen, ook al zijn het maar broddellapjes, waar mijn linkshandige zusje zich nog voor zou schamen. Maar ze doen wel waar ze voor bedoeld zijn: de werkelijkheid verhullen.
En dan hebben we het nog niet gehad over de zegeningen van AI, Artificial Intelligence, de natte droom van elke manager en een nachtmerrie voor de gemiddelde werknemer, ook en vooral die in de creatieve sector. Artificial, kunstmatig, net echt, maar niet echt en daarom per definitie niet creatief. Immers, AI-programma’s en hun makers gebruiken bestaand materiaal, het beste wat er is en in maximale hoeveelheden. Maar hoe goed je daarmee ook nieuwe tekst, beeld en geluid kunt maken, de resultaten zullen nooit beter zijn dan wat je hebt ingevoerd, maar altijd minder. AI-programma’s parasiteren op het werk van anderen.
Het probleem is, zeggen experts als Eric Schulz van het Helmholz-Institute for Human-Centered AI, dat het AI-programma’s ontbreekt aan het vermogen om “zichzelf en anderen te begrijpen als zelfstandig denkende wezens.” Dat betekent volgens mij ook dat ze niet kritisch kunnen denken.
Dus. Hoe vaak bijvoorbeeld volgelingen van Wilders Frans Timmermans ook uitmaken voor ‘landverrader’, een AI-programma zal daar niet op aanslaan. Daarom heeft dat programma ons nodig om te vertellen dat het woord ‘landverrader’ in het verleden werd gebruikt om er leden van de NSB mee aan te duiden, de politieke voorouders van de huidige aanhangers van partijen rechts van het midden. En dat is geen taalmanipulatie, maar vaderlandse geschiedenis.
Nuttige idioten
De eerste keer dat ik, in 1951, de doden herdacht stond ik hand in hand met mijn vader, oorlogsinvalide, bij het Monument voor de Gevallenen in Kampen. Elk jaar weer bromde hij op weg terug naar huis: “De verkeerd’n stoan altied veur’an.” Hij doelde daarmee op enkele politiemannen aan wie hij slechte herinneringen had. Zo werd hij in de oorlogsjaren geregeld aangehouden, omdat hij met zijn zwarte haar, donkerbruine ogen en een forse neus aangezien werd voor Jood. Hij moest dan mee naar het politiebureau, waar hij aan de Kamper agenten moest laten zien dat hij onbesneden was.
We zijn gewend de doden “rust in vrede” toe te wensen. Maar vrede is ver te zoeken, nu we verwikkeld zijn in een oorlog die lijkt op het begin van WO II. Een belangrijk verschil is dat de tegenstelling tussen links en rechts niet meer bestaat. De personificatie daarvan is Vladimir Poetin, ex-KGB-agent, die massamoordenaar Stalin rehabiliteerde en nu kampioen is van nieuwrechts en vrienden heeft in heel Europa. Heette dat vroeger niet “de vijfde kolonne?”
Poetin droomt van Ruslands heerschappij over ‘Eurazië’, van Wladiwostok tot Lissabon, gebaseerd op het gedachtengoed Ivan Ilyin, ideoloog van de Witten en volgeling van de nazifilosoof Carl Schmitt. In 2005 is Ilyin herbegraven in Moskou. Poetin legde bloemen op zijn graf. Rood of wit is Poetin om het even, als het maar het zwart van het fascisme is. Ilyin’s ideeën vormen volgens Timothy Snyder in zijn ‘Road to Unfreedom’, de basis van Ruslands buitenlandse politiek. Die houdt in dat Rusland extreemrechts in de EU steunt tot deze uiteenvalt in “een constellatie van Europese fascistische staten.” Met vrienden als Orban, Le Pen, Meloni, Dewinter en Wilders moet dat lukken, “nuttige idioten”, zoals Poetin leerde bij de KGB.
Herdenken is nooit zinloos, maar de ‘verkeerden’ staan weer vooraan.
De randen van de wet
Pieter Omtzigt wist niet hoe gauw hij zich uit de voeten moest maken toen hem een dezer dagen voor de camera’s werd gevraagd naar de voortgang van de formatiegesprekken. Als we het eens zijn over asielbeleid is de rest een peulenschil, was de portee van zijn woorden. Zijn haar zat ervan in de war. De verdediger van de rechtsstaat heeft het moeilijk met de partijen met wie hij een kabinet wil vormen. Geen wonder want hij heeft te maken met partijen en mensen die graag de randen van de wet opzoeken.
De BBB doet dat voor een sector die voor 121 miljard dollar exporteert en daarbij kan rekenen op boeren die hun trekkers inzetten als tanks, waar ze aan het front in Oekraïne nog jaloers op zouden zijn.
De VVD doet het als voorvechter van mensen als de bierbrouwersdochter Charlene Heineken. Ze heeft volgens NRC Handelsblad een geschat vermogen van 16 miljard euro maar doet toch alles wat in haar vermogen ligt om de Nederlandse belastingdienst te ontlopen, en met succes.
De PVV doet het door asiel zoeken op te blazen tot een crisis, geholpen door de leugens van VVD-leider Yesilgöz, ook al weten beide partijen dat de migratie voor 80 procent arbeidsmigratie en voor 11 procent asielmigratie is. Toch zijn het de asielzoekers die er niet meer in mogen ook al kan dat juridisch niet. Maar wetten kun je veranderen, vinden BBB, VVD en PVV. Nood breekt wet, precies de logica van hun politieke voorgangers in de jaren dertig, als gevolg waarvan asielzoekende Joden bij de grens werden teruggestuurd, een zekere dood tegemoet.
De randen van de wet? BBB, VVD en PVV zijn er lang overheen. En Omtzigt zag dat het niet goed was. Ik wens hem veel warrig haar toe en veel sterkte.
